сма́глы, -ая, -ае.

Перасохлы, сасмаглы.

Смаглыя вусны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сма́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сма́глы сма́глая сма́глае сма́глыя
Р. сма́глага сма́глай
сма́глае		 сма́глага сма́глых
Д. сма́гламу сма́глай сма́гламу сма́глым
В. сма́глы (неадуш.)
сма́глага (адуш.)		 сма́глую сма́глае сма́глыя (неадуш.)
сма́глых (адуш.)
Т. сма́глым сма́глай
сма́глаю		 сма́глым сма́глымі
М. сма́глым сма́глай сма́глым сма́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сма́глы (о губах) пересо́хший, запёкшийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сма́глы, ‑ая, ‑ае.

Перасохлы, сасмаглы. Прыкрыўшы маскай смаглы рот, Герой працягвае палёт І прабіваецца да сонца. Крапіва. З тых дзён, калі падносяць кубак славы, Я лішняе спакусы не глыну, Бо ўсё яшчэ мне помніцца гаркавы На смаглых вуснах прысмак палыну. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сма́глы 1 ‘смуглы’ (ТС), сма́ґлы, смя́ґлы, шма́ґлы ‘перасохлы (пра губы)’, ‘загарэлы’ (беласт., Сл. ПЗБ). Укр. смаглі́й ‘смуглы чалавек’, сма́глий ‘цемнаватага колеру, загарэлы; даспяваючы’, рус.-ц.-слав. смаглыи ‘смуглы, цёмны’, польск. smagły ‘са скурай цёмнага колеру, загарэлы’, н.-луж. smagły ‘загарэлы’. Прасл. *smaglъ(jь), вытворнае ад прасл. *smagnoti, гл. смага 1; Рачава, Studia Etym. Brun., 3, 326; Борысь, 561; Шустар-Шэўц, 1317.

Сма́глы 2, сма́ґлы, шма́ґлы ‘сухарлявы, тонкі’, ‘сухі, пляскаты’, ‘схуднелы’ (Сл. ПЗБ), ‘тонкі, доўгі (пра дубец)’ (смарг., шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. дыял. smagły ‘тонкі, гнуткі, стройны’, якое з польск. smagnąć ‘ударыць’; гл. Борысь, 561. Сма́глы, сма́ґлы ‘дужы, сільны, моцнага целаскладу’, ‘злы’, ‘вясёлы’ (ігн., ашм., Сл. ПЗБ), ‘цяжкі’ (ігн., Сл. ПЗБ), ‘нізкі і тоўсты’ (Федар. 4) пад уплывам літ. smagus ‘вясёлы, дужы, цяжкі’, з якім параўноўваюць аўтары Сл. ПЗБ (4, 497), гл. таксама Грынавяцкене, LKK, 30, 122.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смя́глы, -ая, -ае.

Тое, што і смаглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смя́глы, см. сма́глы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смя́глы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і смаглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смя́глы. Гл. смаглы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смалгава́ты ‘смуглявы’ (Мат. Гом.). Метатэза з *смаглаваты < смаглы 1 (гл.); параўн. таксама ўкр. смаглюва́тий, смагля́вий ‘смуглявы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)