сляпу́чы, -ая, -ае.

Вельмі яркі, асляпляльны.

Сляпучыя промні сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сляпу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сляпу́чы сляпу́чая сляпу́чае сляпу́чыя
Р. сляпу́чага сляпу́чай
сляпу́чае		 сляпу́чага сляпу́чых
Д. сляпу́чаму сляпу́чай сляпу́чаму сляпу́чым
В. сляпу́чы (неадуш.)
сляпу́чага (адуш.)		 сляпу́чую сляпу́чае сляпу́чыя (неадуш.)
сляпу́чых (адуш.)
Т. сляпу́чым сляпу́чай
сляпу́чаю		 сляпу́чым сляпу́чымі
М. сляпу́чым сляпу́чай сляпу́чым сляпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сляпу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сляпу́чы сляпу́чая сляпу́чае сляпу́чыя
Р. сляпу́чага сляпу́чай
сляпу́чае		 сляпу́чага сляпу́чых
Д. сляпу́чаму сляпу́чай сляпу́чаму сляпу́чым
В. сляпу́чы (неадуш.)
сляпу́чага (адуш.)		 сляпу́чую сляпу́чае сляпу́чыя (неадуш.)
сляпу́чых (адуш.)
Т. сляпу́чым сляпу́чай
сляпу́чаю		 сляпу́чым сляпу́чымі
М. сляпу́чым сляпу́чай сляпу́чым сляпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сляпу́чы слепя́щий, ослепи́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляпу́чы, ‑ая, ‑ае.

Вельмі яркі, асляпляльны. Зверху праз густую сетку галля і лісця падалі мне на твар гарачыя, сляпучыя промні сонца. Сачанка. У небе свяціла яркае сонца, і ад лесу на сляпучы белы снег клаўся густы цёмны цень. Арабей. Дождж ліў так, што ўся зямля ў сляпучым святле бліскавіц укрывалася сінім мільгаценнем кропель. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слепя́щий

1. прич. які́ (што) сле́піць;

2. прил. (ослепительный) сляпу́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ослепи́тельный

1. сляпу́чы, асляпля́льны;

2. перен. выда́тны;

же́нщина ослепи́тельной красоты́ ве́льмі прыго́жая жанчы́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сле́пець (сьле́пяць) ‘сырая пагода з мокрым снегам’ (навагр., Жыв. сл.). Рус. слепня́к ‘мокры снег камякамі’. Ад сляпы, параўн. сляпы́ снег ‘снег пры яркім сонцы’ (Сцяшк. Сл.), магчыма, ‘такі, што слепіць вочы’, гл. сляпучы ‘які слепіць вочы’ (там жа); мяркуючы па рэдкасці суфікса ‑etь (параўн. Вондрак, Vergl. gr., 1, 483), даволі архаічнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ясны, светлы, яркі, зыркі, відны, бясхмарны, бязвоблачны; прамяністы, праменны, асляпляльны, слепкі, сляпучы, сонечны, месячны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)