сляпу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сляпу́н слепуны́
Р. слепуна́ слепуно́ў
Д. слепуну́ слепуна́м
В. слепуна́ слепуно́ў
Т. слепуно́м слепуна́мі
М. слепуне́ слепуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сляпу́н (род. слепуна́) м., зоол. слепу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляпу́н, слепуна, м.

Трапічная чэрвепадобная змяя з маленькімі недаразвітымі вачамі, якая водзіцца ў верхніх слаях, глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слепу́н зоол. сляпу́н, род. слепуна́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)