слу́шны, -ая, -ае.
Абгрунтаваны; практычна карысны; разумны.
Слушная думка.
|| наз. слу́шнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слу́шны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
слу́шны |
слу́шная |
слу́шнае |
слу́шныя |
| Р. |
слу́шнага |
слу́шнай
слу́шнае |
слу́шнага |
слу́шных |
| Д. |
слу́шнаму |
слу́шнай |
слу́шнаму |
слу́шным |
| В. |
слу́шны (неадуш.)
слу́шнага (адуш.) |
слу́шную |
слу́шнае |
слу́шныя (неадуш.)
слу́шных (адуш.) |
| Т. |
слу́шным |
слу́шнай
слу́шнаю |
слу́шным |
слу́шнымі |
| М. |
слу́шным |
слу́шнай |
слу́шным |
слу́шных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
слу́шны де́льный; резо́нный, основа́тельный, состоя́тельный;
~ныя патрабава́нні — де́льные (основа́тельные, состоя́тельные) тре́бования;
~ная ду́мка — де́льная (резо́нная) мысль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слу́шны, ‑ая, ‑ае.
Разумны; абгрунтаваны; практычна карысны. Слушная парада. Слушная заўвага. Слушная ідэя. □ Але ж Сямён таксама хоча найлепшага. І прапанова яго слушная. Шыцік. Думка была слушная, і Віктар павінен быў з ёй згадзіцца. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слу́шны ‘разумны, абгрунтаваны; практычна карысны’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Варл., Байк. і Некр., Барад., Сл. ПЗБ), сюды ж ст.-бел. слушне ‘справядліва’ (Ст.-бел. лексікон). Укр. слу́шний ‘належны, адпаведны, прыстойны’, польск. słuszny, в.-луж. słušny ‘справядлівы, уласцівы, належны’, н.-луж. słušny ‘належны’, чэш. slušný ‘прыстойны, добры’. Паўночнапрасл. *slušьnъ прыметнік ад прасл. *slušati ‘чуць’ (гл. слухаць), дыял. паўн. ‘быць прыналежным, належаць, служыць; стасавацца’; гл. яшчэ Махэк₂, 558 і наст.; Брукнер, 501 і наст. У беларускай і ва ўкраінскай з польскай; гл. ЕСУМ, 5, 311.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слу́шна нареч. де́льно; резо́нно, основа́тельно; см. слу́шны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слу́шнасць ж. де́льность; резо́нность, основа́тельность, состоя́тельность; см. слу́шны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
доказа́тельный до́казны; (убедительный) перакана́ўчы, перакана́льны; (основательный) слу́шны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзе́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзелавіты, дзелавы. Добры.. [Рудаў] чалавек, дзельны і чулы, гаворыць канкрэтна. Пташнікаў.
2. Практычна карысны; істотны; слушны. Надзя наогул яшчэ нікому не дала дзельнай парады, і таму толькі паціскала плячамі. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)