слу́хаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. слу́хаўка слу́хаўкі
Р. слу́хаўкі слу́хавак
Д. слу́хаўцы слу́хаўкам
В. слу́хаўку слу́хаўкі
Т. слу́хаўкай
слу́хаўкаю		 слу́хаўкамі
М. слу́хаўцы слу́хаўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Слуха́ўкі ‘навушнікі’ (Скарбы). З польск. słuchawki ‘тс’, słuchawka ‘тэлефонная трубка’. Параўн. сучаснае разм. слу́хаўка ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)