Verbum

анлайнавы слоўнік

слу́хаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слу́хаўка ж. разм. Telefónhörer m -s, -, Hörer m Kópfhörer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

telephone receiver [ˈtelɪfəʊnrɪˌsi:və] n. тэлефо́нная тру́бка, слу́хаўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Слуха́ўкі ‘навушнікі’ (Скарбы). З польск. słuchawki ‘тс’, słuchawka ‘тэлефонная трубка’. Параўн. сучаснае разм. слу́хаўка ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kópfhörer

m -s, - радыё наву́шнік, слуха́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Telefónhörer

m -s, - телефо́нная тру́бка, уст. слуха́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

receiver [rɪˈsi:və] n.

1. тэлефо́нная тру́бка, слу́хаўка;

pick up/lift a receiver падня́ць тру́бку

2. ра́дыё- або́ тэлепрыёмнік

3. атрыма́льнік

4. ску́пшчык кра́дзенага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

słuchawka

słuchawk|a

ж.

1. тэлефонная трубка; слухаўка;

proszę nie odkładać ~i! — калі ласка, не кладзіце трубку!;

podnosić ~ę — браць трубку (слухаўку);

2. ~і мн. навушнікі;

3. стэтаскоп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)