служэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. служэ́нне
Р. служэ́ння
Д. служэ́нню
В. служэ́нне
Т. служэ́ннем
М. служэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

служэ́нне ср. служе́ние;

с. наро́ду — служе́ние наро́ду;

с. наву́цы — служе́ние нау́ке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

служэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. служыць (у 3–5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

служы́ць, служу́, слу́жыш, слу́жыць; незак.

1. Выконваць службу (у 2, 3 і 5 знач.).

С. у арміі.

С. ютрань.

2. перан., каму-чаму. Рабіць што-н. для каго-, чаго-н., быць адданым каму-, чаму-н., накіроўваць сваю дзейнасць на карысць чаго-н. (высок.).

С. народу.

С. мастацтву.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Выконваць сваё прызначэнне, быць прыгодным для чаго-н.

Канапа служыць пасцеллю.

Здароўе яшчэ служыць.

4. Выконваць абавязкі слугі.

С. у панскім маёнтку.

5. Пра сабак: стаяць на задніх лапах.

Служы!

|| зак. паслужы́ць, -служу́, -слу́жыш, -слу́жыць.

|| наз. слу́жба, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (да 1, 2 і 5 знач.) і служэ́нне, -я, н. (да 2 знач.; высок.).

|| прым. службо́вы, -ая, -ае (да 1 знач. паводле 2 і 3 знач. наз. служба).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

служе́ние служэ́нне, -ння ср.;

служе́ние наро́ду служэ́нне наро́ду;

служе́ние нау́ке служэ́нне наву́цы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беззапаве́тны, -ая, -ае.

Які аддаецца поўнасцю чаму-н.; самаадданы.

Беззапаветнае служэнне Радзіме.

|| наз. беззапаве́тнасць, -і, ж.

Воінская б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альтруі́зм, -у, м. (кніжн.).

Бескарыслівае служэнне іншым, гатоўнасць ахвяраваць сваімі асабістымі інтарэсамі; проціл. эгаізм.

|| прым. альтруісты́чны, -ая, -ае; наз. альтруісты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаадда́ны, -ая, -ае.

Які ахвяруе сабой, сваімі інтарэсамі для іншых, для агульнай справы.

С. змагар.

С. ўчынак.

Самаадданае служэнне Радзіме.

|| наз. самаадда́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беззапаве́тны, ‑ая, ‑ае.

Які аддаецца поўнасцю, да самазабыцця чаму‑н.; самаадданы. Беззапаветнае служэнне Радзіме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альтруі́зм, ‑у, м.

Бескарыслівае служэнне іншым, гатоўнасць ахвяраваць для другіх сваімі асабістымі інтарэсамі; проціл. эгаізм.

[Фр. altruisme.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)