беззапаве́тны, ‑ая, ‑ае.

Які аддаецца поўнасцю, да самазабыцця чаму‑н.; самаадданы. Беззапаветнае служэнне Радзіме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)