сло́ўнікавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сло́ўнікавы |
сло́ўнікавая |
сло́ўнікавае |
сло́ўнікавыя |
| Р. |
сло́ўнікавага |
сло́ўнікавай сло́ўнікавае |
сло́ўнікавага |
сло́ўнікавых |
| Д. |
сло́ўнікаваму |
сло́ўнікавай |
сло́ўнікаваму |
сло́ўнікавым |
| В. |
сло́ўнікавы (неадуш.) сло́ўнікавага (адуш.) |
сло́ўнікавую |
сло́ўнікавае |
сло́ўнікавыя (неадуш.) сло́ўнікавых (адуш.) |
| Т. |
сло́ўнікавым |
сло́ўнікавай сло́ўнікаваю |
сло́ўнікавым |
сло́ўнікавымі |
| М. |
сло́ўнікавым |
сло́ўнікавай |
сло́ўнікавым |
сло́ўнікавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сло́ўнікавы слова́рный;
с. склад мо́вы — слова́рный соста́в языка́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сло́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да складання і выдання слоўніка (у 1 знач.). Слоўнікавы артыкул. Слоўнікавая работа. Слоўнікавае выдавецтва.
2. Які мае адносіны да слоўніка (у 2 знач.); лексічны. Слоўнікавы састаў мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сло́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Лексіка, сукупнасць слоў той ці іншай мовы, дыялекту, якой-н. сацыяльнай групы, асобнага пісьменніка і пад.
2. Даведачна-інфармацыйнае выданне, якое змяшчае словы (або марфемы, словазлучэнні, ідыёмы і пад.), размешчаныя ў пэўным парадку, тлумачыць значэнні ўключаных адзінак, дае розную інфармацыю пра іх ці іх пераклад на іншую мову або паведамляе звесткі аб прадметах, абазначаемых словамі.
Тлумачальны с.
Беларуска-рускі с.
Дыялектны с.
С. мовы Якуба Коласа.
Энцыклапедычны с.
Этымалагічны с.
Гістарычны с. беларускай мовы.
3. Спіс слоў для слоўніка; рэестр.
○
Частотны слоўнік — тып слоўніка, у якім даюцца лічбавыя характарыстыкі ўжывальнасці слоў (словаформ, словазлучэнняў) у якой-н. мове.
|| прым. сло́ўнікавы, -ая, -ае.
Слоўнікавая работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
алфаві́тна-сло́ўнікавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
алфаві́тна-сло́ўнікавы |
алфаві́тна-сло́ўнікавая |
алфаві́тна-сло́ўнікавае |
алфаві́тна-сло́ўнікавыя |
| Р. |
алфаві́тна-сло́ўнікавага |
алфаві́тна-сло́ўнікавай алфаві́тна-сло́ўнікавае |
алфаві́тна-сло́ўнікавага |
алфаві́тна-сло́ўнікавых |
| Д. |
алфаві́тна-сло́ўнікаваму |
алфаві́тна-сло́ўнікавай |
алфаві́тна-сло́ўнікаваму |
алфаві́тна-сло́ўнікавым |
| В. |
алфаві́тна-сло́ўнікавы (неадуш.) алфаві́тна-сло́ўнікавага (адуш.) |
алфаві́тна-сло́ўнікавую |
алфаві́тна-сло́ўнікавае |
алфаві́тна-сло́ўнікавыя (неадуш.) алфаві́тна-сло́ўнікавых (адуш.) |
| Т. |
алфаві́тна-сло́ўнікавым |
алфаві́тна-сло́ўнікавай алфаві́тна-сло́ўнікаваю |
алфаві́тна-сло́ўнікавым |
алфаві́тна-сло́ўнікавымі |
| М. |
алфаві́тна-сло́ўнікавым |
алфаві́тна-сло́ўнікавай |
алфаві́тна-сло́ўнікавым |
алфаві́тна-сло́ўнікавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
слова́рный сло́ўнікавы;
слова́рный соста́в языка́ сло́ўнікавы склад мо́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лексікало́гія, -і, ж.
Раздзел мовазнаўства, які разглядае і тэарэтычна асэнсоўвае слоўнікавы склад мовы.
|| прым. лексікалагі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лексі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лексікі; слоўнікавы. Лексічнае багацце мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́ксіка, -і, ДМ -сіцы, ж.
Слоўнікавы склад мовы або дыялекту, твораў якога-н. пісьменніка; сукупнасць слоў, якія ўжываюцца ў якой-н. сферы дзейнасці.
Дыялектная л.
Л.
Якуба Коласа.
|| прым. лексі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бе́дны, -ая, -ае.
1. Які не мае дастаткова матэрыяльных сродкаў; небагаты, незаможны.
Б. чалавек.
2. Аднастайны, мізэрны; які мае недахоп у чым-н.
Бедная расліннасць.
Б. слоўнікавы запас.
3. Нешчаслівы, які выклікае спачуванне да сябе.
Беднае дзіця.
4. Танны, просты.
Б. гардэроб.
Бедная вопратка.
|| наз. бе́днасць, -і, ж. (да 1, 2 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)