сло́ўнікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сло́ўнікавы сло́ўнікавая сло́ўнікавае сло́ўнікавыя
Р. сло́ўнікавага сло́ўнікавай
сло́ўнікавае		 сло́ўнікавага сло́ўнікавых
Д. сло́ўнікаваму сло́ўнікавай сло́ўнікаваму сло́ўнікавым
В. сло́ўнікавы (неадуш.)
сло́ўнікавага (адуш.)		 сло́ўнікавую сло́ўнікавае сло́ўнікавыя (неадуш.)
сло́ўнікавых (адуш.)
Т. сло́ўнікавым сло́ўнікавай
сло́ўнікаваю		 сло́ўнікавым сло́ўнікавымі
М. сло́ўнікавым сло́ўнікавай сло́ўнікавым сло́ўнікавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сло́ўнікавы слова́рный;

с. склад мо́вы — слова́рный соста́в языка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сло́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да складання і выдання слоўніка (у 1 знач.). Слоўнікавы артыкул. Слоўнікавая работа. Слоўнікавае выдавецтва.

2. Які мае адносіны да слоўніка (у 2 знач.); лексічны. Слоўнікавы састаў мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́ўнікавы

1. Wörterbuch-; lexikográphisch;

сло́ўнікавая пра́ца lexikográphische Árbeit, Wörterbucharbeit f -;

сло́ўнікавы арты́кул Wörterbuchartikel m -s, -;

2. лінгв.:

сло́ўнікавы склад мо́вы der Wórtschatz [Wórtbestand] der Sprache

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сло́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Лексіка, сукупнасць слоў той ці іншай мовы, дыялекту, якой-н. сацыяльнай групы, асобнага пісьменніка і пад.

2. Даведачна-інфармацыйнае выданне, якое змяшчае словы (або марфемы, словазлучэнні, ідыёмы і пад.), размешчаныя ў пэўным парадку, тлумачыць значэнні ўключаных адзінак, дае розную інфармацыю пра іх ці іх пераклад на іншую мову або паведамляе звесткі аб прадметах, абазначаемых словамі.

Тлумачальны с.

Беларуска-рускі с.

Дыялектны с.

С. мовы Якуба Коласа.

Энцыклапедычны с.

Этымалагічны с.

Гістарычны с. беларускай мовы.

3. Спіс слоў для слоўніка; рэестр.

○

Частотны слоўнік — тып слоўніка, у якім даюцца лічбавыя характарыстыкі ўжывальнасці слоў (словаформ, словазлучэнняў) у якой-н. мове.

|| прым. сло́ўнікавы, -ая, -ае.

Слоўнікавая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алфаві́тна-сло́ўнікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алфаві́тна-сло́ўнікавы алфаві́тна-сло́ўнікавая алфаві́тна-сло́ўнікавае алфаві́тна-сло́ўнікавыя
Р. алфаві́тна-сло́ўнікавага алфаві́тна-сло́ўнікавай
алфаві́тна-сло́ўнікавае		 алфаві́тна-сло́ўнікавага алфаві́тна-сло́ўнікавых
Д. алфаві́тна-сло́ўнікаваму алфаві́тна-сло́ўнікавай алфаві́тна-сло́ўнікаваму алфаві́тна-сло́ўнікавым
В. алфаві́тна-сло́ўнікавы (неадуш.)
алфаві́тна-сло́ўнікавага (адуш.)		 алфаві́тна-сло́ўнікавую алфаві́тна-сло́ўнікавае алфаві́тна-сло́ўнікавыя (неадуш.)
алфаві́тна-сло́ўнікавых (адуш.)
Т. алфаві́тна-сло́ўнікавым алфаві́тна-сло́ўнікавай
алфаві́тна-сло́ўнікаваю		 алфаві́тна-сло́ўнікавым алфаві́тна-сло́ўнікавымі
М. алфаві́тна-сло́ўнікавым алфаві́тна-сло́ўнікавай алфаві́тна-сло́ўнікавым алфаві́тна-сло́ўнікавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слоўнікавы склад мовы

т. 15, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

слова́рный сло́ўнікавы;

слова́рный соста́в языка́ сло́ўнікавы склад мо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лексікало́гія, -і, ж.

Раздзел мовазнаўства, які разглядае і тэарэтычна асэнсоўвае слоўнікавы склад мовы.

|| прым. лексікалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

słownikowy

слоўнікавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)