Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
венге́рка ж. (танец, слива) венге́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слі́віна ж., разг. (единичное дерево, плод) сли́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
венге́ркаII (танец, куртка, слива) венге́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Слі́ва ‘фруктовае дрэва, Prunus domestica L. і яго плод’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Кіс.), сьлі́віна ‘слівавае дрэва’ (Касп., Мат. Гом.). Укр., рус. сли́ва, серб.-ц.-слав. слива, польск. śliwa, в.-луж. slowka, н.-луж. sliwa, чэш. slíva, славац. sliva, серб.-харв. сли̏ва, шљи̏ва, славен. slíva, балг. сли́ва, макед. слива. Прасл. *sliva. Лічаць вытворным (або субстантываваным прыметнікам ж. р. — Сной₁, 581) ад прым. *slivъ, які захаваўся ў славен. slîv ‘блакітнаваты, колеру слівы’ (гл. Махэк₂, 555). Роднаснымі лічацца лац. *līvos ‘сіняваты’, līveō, ‑ēre ‘мець сіняваты колер’, līvidus ‘сіні, свінцовага колеру’, далей, ст.-в.-ням. slêha, slêwa ‘цёрн’, ст.-ірл. lī ‘колер, бляск’ (Траўтман, 269; Фасмер, 3, 670), якія да і.-е. кораня *(s)lî‑ (*sləi‑; *slōi‑) ‘сіняваты’; гл. Покарны, 715–716.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
слі́ва ж., в разн. знач. сли́ва;
галі́нка ~вы — ве́точка сли́вы;
вары́ць ~вы — вари́ть сли́вы;
з’е́сці ~ву — съесть сли́ву
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)