слано́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
слано́вы |
слано́вая |
слано́вае |
слано́выя |
| Р. |
слано́вага |
слано́вай
слано́вае |
слано́вага |
слано́вых |
| Д. |
слано́ваму |
слано́вай |
слано́ваму |
слано́вым |
| В. |
слано́вы (неадуш.)
слано́вага (адуш.) |
слано́вую |
слано́вае |
слано́выя (неадуш.)
слано́вых (адуш.) |
| Т. |
слано́вым |
слано́вай
слано́ваю |
слано́вым |
слано́вымі |
| М. |
слано́вым |
слано́вай |
слано́вым |
слано́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бі́ўні, ‑яў; адз. бівень, біўня, м.
Вельмі развітыя разцы або іклы ў некаторых млекакормячых (сланоў, дзікоў, бегемотаў і інш.). Слановыя біўні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слано́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да слана (у 1 знач.). Слановы хобат. Слановыя біўні.
2. Як адна з частак некаторых заалагічных і батанічных назваў. Слановая чарапаха. Слановая пальма.
•••
Слановая хвароба гл. хвароба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)