слано́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слано́вы слано́вая слано́вае слано́выя
Р. слано́вага слано́вай
слано́вае		 слано́вага слано́вых
Д. слано́ваму слано́вай слано́ваму слано́вым
В. слано́вы (неадуш.)
слано́вага (адуш.)		 слано́вую слано́вае слано́выя (неадуш.)
слано́вых (адуш.)
Т. слано́вым слано́вай
слано́ваю		 слано́вым слано́вымі
М. слано́вым слано́вай слано́вым слано́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бе́рег Слоно́вой Ко́сти ист. Бе́раг Слано́вай Ко́сці; см. Кот-д’Ивуа́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маркетры́, нескл., н.

Від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, пры якім прадмет упрыгожваецца паборам наклееных фігурных пласцінак з розных народ дрэва, слановай косці, металу і пад.; упрыгожанне, малюнак з такіх пласцінак.

[Фр. marqueterie ад marqueter — спярэшчваць плямамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слон, слана́, мн. сланы́, слано́ў, м.

1. Буйная траваядная млекакормячая жывёліна трапічных краін з доўгім хобатам і двума біўнямі.

2. Шахматная фігура, якая можа перамяшчацца на любую колькасць клетак па дыяганалі.

◊

Слана не заўважыць — не бачыць самага важнага, вялікага.

|| памянш.-ласк. сло́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. слано́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Вырабы са слановай косці.

○

Слановая хвароба — тое, што і слановасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бранзале́т, ‑а, М ‑леце, м.

Упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з высакародных металаў, слановай косці і пад., якое носяць на руцэ вышэй кісці. Пятро Іванавіч націснуў кнопку, аддаў загад і праз некалькі хвілін у кабінет.., ззяючы завушніцамі, каралямі і бранзалетамі, увайшла высокая пышная бландзінка. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурага́т, ‑у, М ‑гаце, м.

Замяняльнік натуральнага прадмета, прадукту, які мае толькі некаторыя яго ўласцівасці. Сурагат слановай косці. Сурагат цукру — сахарын. // перан. Тое, што замяняе сабою што‑н. Мастацкая літаратура толькі тады будзе дзейснай і сапраўднай зброяй у руках партыі, калі яна будзе сапраўды мастацкай, а не сурагатам мастацтва. Чорны.

[Ад лац. surrogatus — пастаўлены замест іншага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поде́лка ж.

1. (изготовление) вы́раб, -бу м.; (производство) вытво́рчасць, -ці ж.;

поде́лка снеговы́х щито́в вы́раб (вытво́рчасць) снегавы́х шчыто́ў;

2. (мелкая работа) дро́бная рабо́та; (починка) папра́ўка, -кі ж., пра́ўка, -кі ж., нала́дка, -кі ж.;

3. (изделие) вы́раб, -бу м.;

ме́лкие поде́лки дро́бныя вы́рабы;

поде́лка из слоно́вой ко́сти вы́раб са слано́вай ко́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)