скі́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скі́давы скі́давая скі́давае скі́давыя
Р. скі́давага скі́давай
скі́давае		 скі́давага скі́давых
Д. скі́даваму скі́давай скі́даваму скі́давым
В. скі́давы (неадуш.)
скі́давага (адуш.)		 скі́давую скі́давае скі́давыя (неадуш.)
скі́давых (адуш.)
Т. скі́давым скі́давай
скі́даваю		 скі́давым скі́давымі
М. скі́давым скі́давай скі́давым скі́давых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скід, -у, М -дзе, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скі́давы, -ая, -ае.

Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скі́давы, ‑ая, ‑ае.

У геалогіі — які ўтварыўся ў выніку скіду. Скідавая трэшчына. Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)