скуфе́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скуфе́йка скуфе́йкі
Р. скуфе́йкі скуфе́ек
Д. скуфе́йцы скуфе́йкам
В. скуфе́йку скуфе́йкі
Т. скуфе́йкай
скуфе́йкаю		 скуфе́йкамі
М. скуфе́йцы скуфе́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скуфе́йка ж., церк. скуфе́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скуфе́йка церк. скуфе́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скуфе́йка, ‑і, ДМ ‑фейцы; Р мн. ‑феек; ж.

Памянш. да скуф’я; тое, што і скуф’я. Сівому манаху памагае малады, з рэдкай русай бародкай.. Абодва манахі ў белых палатняных падрасніках і ў чорных шапках-скуфейках. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скуф’я́, -і́, -е́й, ж.

Востраканечная мяккая шапка з чорнага або фіялетавага аксаміту ў праваслаўнага духавенства.

|| памянш. скуфе́йка, -і, ДМ -фе́йцы, мн. -і, -фе́ек, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)