ску́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што. Сагнуць, падагнуць.

С. ногі.

2. каго-што. Звесці курчам.

Хвароба скурчыла пальцы.

Раптам мяне скурчыла (безас.).

|| незак. ску́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ску́рчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́рчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ску́рчу ску́рчым
2-я ас. ску́рчыш ску́рчыце
3-я ас. ску́рчыць ску́рчаць
Прошлы час
м. ску́рчыў ску́рчылі
ж. ску́рчыла
н. ску́рчыла
Загадны лад
2-я ас. ску́рчы ску́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час ску́рчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́рчыць сов.

1. согну́ть, подогну́ть, поджа́ть, подобра́ть;

с. но́гі — согну́ть (подогну́ть, поджа́ть, подобра́ть) но́ги;

2. безл. (судорогой) ско́рчить, свести́, скорёжить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Звесці курчам. Хвароба скурчыла старога. / у безас. ужыв. Пры гэтых словах палкоўніка скурчыла неяк. Галавач.

2. Сагнуць, падагнуць. Між густых кустоў у мох Грышка змораны прылёг, Скурчыў ногі абручом І заснуў салодкім сном. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паску́рчваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Скурчыць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скурчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыко́рчыць

‘скурчыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прыко́рчыць -
Прошлы час
м. - -
ж. -
н. прыко́рчыла

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́рчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скурчваць, скурчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паску́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Скурчыць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

съёжить сов.

1. (скорчить) ску́рчыць, сагну́ць;

2. (скорчить, сжать) ску́рчыць, сагну́ць; сці́снуць;

3. (сморщить) змо́ршчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)