скрэ́бень
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скрэ́бень |
скрэ́бені |
| Р. |
скрэ́беня |
скрэ́беняў |
| Д. |
скрэ́беню |
скрэ́беням |
| В. |
скрэ́беня |
скрэ́беняў |
| Т. |
скрэ́бенем |
скрэ́бенямі |
| М. |
скрэ́бені |
скрэ́бенях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скрэ́бень, -бня м., зоол. скре́бень
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скрэ́бень, ‑я, м.
Чарвяк, які паразітуе ў кішэчніку пазваночных жывёлін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скре́бень
1. зоол. скрэ́бень, -ня м.;
2. см. скре́бница.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)