Відань ’прывід, здань, праява’ (КТС, Я. Скрыган) — кантамінаванае новаўтварэнне ад відзець і здань.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скры́га ‘крыга’, ‘пласт узаранай зямлі’, скрыга́н ‘скрыль’ (Шатал.; віл., шчуч., Сл. ПЗБ), скры́га, скрыжа́ліна ‘кавалак лёду, мёрзлай зямлі, солі і інш.’ (Варл., Ян.). Гл. крыга. Семантыка пад уплывам скрыль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варушкі́, ‑а́я, ‑о́е.

Абл. Рухлівы. [Анэта] ўвішная была жанчына. Вясёлая, бойкая, варушкая. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пругло́, ‑а, н.

Абл. Калодзежны журавель. На двары высока падымаецца калодзежнае пругло. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сле́пкасць, ‑і, ж.

Абл. Уласцівасць слепкага; асляпляльнасць. Неба — напружанае, бясконцае — трымціць пякельнай слепкасцю. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паблы́тацца, ‑аецца; зак.

Пераплесціся паміж сабой, пераблытацца, зблытацца. Ніткі паблыталіся. □ [Барада] паблыталася густымі кучаравымі ніткамі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брука́р, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па ўкладцы бруку. Пакінуўшы брата, .. [Красуцкі] рабіў у Слуцку брукаром. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паздзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і паздзьмуваць. З вербаў паздзімае вецер каткі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнілата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пахне вільгаццю і гнілатою. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струпава́ты, ‑ая, ‑ае.

У струнах, пакрыты струнамі. Бегаў па сяле басаногі і струпаваты Рыгор Караневіч. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)