паздзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і паздзьмуваць. З вербаў паздзімае вецер каткі. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)