скрану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Зрушыць з месца.

С. шафу.

|| незак. скрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скрана́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрану́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скрану́ скранё́м
2-я ас. скране́ш скраняце́
3-я ас. скране́ скрану́ць
Прошлы час
м. скрану́ў скрану́лі
ж. скрану́ла
н. скрану́ла
Загадны лад
2-я ас. скрані́ скрані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час скрану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрану́ць сов. (с места) сдви́нуть; смести́ть; стро́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Зрушыць з месца. [Гарбачэня:] — Наравістаму каню пуга дапамагае. — Наадварот, — зазначыў падводчык, — ласкай хутчэй скранега з месца. Гурскі. Паравоз рыўком скрануў эшалон з месца. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́нуть сов. скрану́ць, зру́шыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схісну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго-што.

Злёгку зрушыць, гайдануць, скрануць з месца.

Вецер схіснуў яліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скрануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрану́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад скрануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зру́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго-што.

Скрануць, рухаючы; перамясціць.

З. воз з месца.

|| незак. зру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зрух, -у, м. і зрушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узрухну́ць

‘ссунуць, зрушыць, скрануць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узрухну́ узрухнё́м
2-я ас. узрухне́ш узрухняце́
3-я ас. узрухне́ узрухну́ць
Прошлы час
м. узрухну́ў узрухну́лі
ж. узрухну́ла
н. узрухну́ла
Загадны лад
2-я ас. узрухні́ узрухні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час узрухну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)