скрабло́, -а́, мн. скрэ́блы і (з ліч. 2, 3, 4) скраблы́, скрэ́блаў, н.

Тое, што і скрэбла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрабло́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скрабло́ скрэ́блы
Р. скрабла́ скрэ́блаў
Д. скраблу́ скрэ́блам
В. скрабло́ скрэ́блы
Т. скрабло́м скрэ́бламі
М. скрабле́ скрэ́блах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрабло́ ср., см. скрэбла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрабло́, ‑а, н.

Тое, што і скрэбла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скребло́ скрэ́бла, -ла ср., скрабло́, -ла́ ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. пераскроб, ‑скрэбла і ‑скрабла, ‑скрэбла і скрабло; заг. пераскрабі; зак., што.

1. Аскрэбці нанава, яшчэ раз.

2. Аскрэбці, паскрэбці ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. праскроб, ‑скрэбла і ‑скрабла, ‑скрэбла і ‑скрабло; зак., што.

1. Скрабучы, зрабіць у чым‑н. дзірку.

2. і без дап. Скрэбці некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. наскрбб, ‑скрэбла і ‑скрабла, ‑скрэбла і, ‑скрабло; зак., чаго.

1. Скрабучы, сабраць або набраць нейкую колькасць чаго‑н. Наскрэбці гарнец мукі. □ Міхась тым часам наскроб у траве жменю пяску і паказаў сябрам. Якімовіч.

2. Начысціць, скрабучы (пра моркву, буракі і пад.). Дзяўчына памыла пасуду, наскрэбла на снеданне бульбы. Пальчэўскі.

3. перан. Разм. З цяжкасцю сабраць, набраць. Сяк-так наскроб [Габрусь] грошай на рамы — зашкліць трэба. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)