ско́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Коўзаннем, трэннем сцерці верхні слой чаго-н.

С. падэшвы.

С. палазы ў санях.

2. Качаючыся, пакамячыць што-н.

С. пасцель.

|| незак. ско́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́ўзаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ско́ўзаю ско́ўзаем
2-я ас. ско́ўзаеш ско́ўзаеце
3-я ас. ско́ўзае ско́ўзаюць
Прошлы час
м. ско́ўзаў ско́ўзалі
ж. ско́ўзала
н. ско́ўзала
Загадны лад
2-я ас. ско́ўзай ско́ўзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час ско́ўзаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́ўзаць сов., разг.

1. стере́ть (при скольжении);

с. падэ́швы — стере́ть подо́швы;

2. измя́ть (качаясь);

с. пасце́ль — измя́ть посте́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Трэннем, коўзаннем сцерці верхні слой чаго‑н. Скоўзаць палазы ў санях.

2. Качаючыся, змяць, пакамячыць што‑н. Скоўзаць пасцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўзаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад скоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўзваць несов., разг. стира́ть (при скольжении); см. ско́ўзаць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўзаны разг.

1. стёртый;

2. измя́тый;

1, 2 см. ско́ўзаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)