скло́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скло́чны скло́чная скло́чнае скло́чныя
Р. скло́чнага скло́чнай
скло́чнае		 скло́чнага скло́чных
Д. скло́чнаму скло́чнай скло́чнаму скло́чным
В. скло́чны (неадуш.)
скло́чнага (адуш.)		 скло́чную скло́чнае скло́чныя (неадуш.)
скло́чных (адуш.)
Т. скло́чным скло́чнай
скло́чнаю		 скло́чным скло́чнымі
М. скло́чным скло́чнай скло́чным скло́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скло́чны, -ая, -ае (неадабр.).

1. Схільны да склок, да склочніцтва.

С. чалавек.

2. Які мае адносіны да склокі, з’яўляецца склокай.

Склочная справа.

|| наз. скло́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скло́чны разг. скло́чный;

с. сусе́д — скло́чный сосе́д;

~ная спра́ва — скло́чное де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скло́чны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае адносіны да склокі, з’яўляецца склокай. Склочная справа.

2. Схільны да склок. Склочны чалавек. Склочны характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скло́чный разг.

1. скло́чны, зва́дны;

2. (о человеке) скло́чны, сварлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)