скле́іць, скле́ю, скле́іш, скле́іць; скле́ены; зак., што.
1. гл. клеіць.
2. Змацаваць клеем.
С. лісты паперы.
3. перан. Наладзіць, аднавіць (разм.).
Не с. дружбу пасля такой сваркі.
|| незак. скле́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).
|| наз. скле́йванне, -я, н. і скле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скле́іць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скле́ю |
скле́ім |
| 2-я ас. |
скле́іш |
скле́іце |
| 3-я ас. |
скле́іць |
скле́яць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скле́іў |
скле́ілі |
| ж. |
скле́іла |
| н. |
скле́іла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
скле́й |
скле́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скле́іўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скле́іць сов., прям., перен. скле́ить;
с. лісты́ папе́ры — скле́ить листы́ бума́ги;
пасля́ сва́ркі дру́жбу ця́жка с. — по́сле ссо́ры дру́жбу тру́дно скле́ить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скле́іць, склею, склеіш, склеіць; зак., што.
1. Змацаваць пры дапамозе клею. Склеіць лісты паперы. // Зляпіць, прымусіць зліпнуцца (пра што‑н. клейкае). Кісель чамусьці склеіў зубы. Агняцвет. // Зрабіць або аднавіць што‑н. (разбітае, разламанае, разарванае), змацоўваючы часткі клеем. Склеіць разбітую вазу. □ Другім разам, калі Мішы Міхайлавіча не было ў майстэрні, хлопцы вырашылі самі склеіць крэсла. Вядома, спяшаліся і прыставілі спінку не тым бокам. Нядзведскі. // перан. Сабраць, саставіць, скласці (з якіх‑н. частак або няўмела, абы-як). [Клерык:] — Справа ў тым, што ў ксяндза Марашэўскага гэта камедыйка расцягнута на тры акты, а ксёндз Марцэвіч склеіў усё ў адным акце. Бядуля.
2. перан. Разм. Наладзіць, аднавіць. Пасля сваркі дружбу цяжка склеіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кле́іць, кле́ю, кле́іш, кле́іць; кле́ены; незак., што.
Рабіць што-н., змацоўваючы пры дапамозе клею.
К. паперу.
|| зак. скле́іць, скле́ю, скле́іш, скле́іць; скле́ены.
|| наз. кле́йка, -і, ДМ кле́йцы, ж. і кле́енне, -я, н.; прым. кле́ільны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паскле́йваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Склеіць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скле́ить сов. скле́іць, мног. паскле́йваць;
скле́ить листы́ бума́ги скле́іць (паскле́йваць) лісты́ папе́ры;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазле́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Зляпіць, склеіць усё, многае.
П. лісты клеем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скле́йваць несов., прям., перен. скле́ивать; см. скле́іць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да склеіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)