Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікпрыметнік, адносны
| складска́я | складско́е | складскі́я | ||
| складско́га | складско́й складско́е |
складско́га | складскі́х | |
| складско́му | складско́й | складско́му | складскі́м | |
складско́га ( |
складску́ю | складско́е | складскі́я ( складскі́х ( |
|
| складскі́м | складско́й складско́ю |
складскі́м | складскі́мі | |
| складскі́м | складско́й | складскі́м | складскі́х | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Які мае адносіны да склада 1 (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склад¹, -а,
1. Спецыяльнае месца, памяшканне для захоўвання чаго
2. Запас тавараў, матэрыялаў, зложаных у адным месцы.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тра́нспартна-
прыметнік, адносны
| тра́нспартна- |
тра́нспартна-складска́я | тра́нспартна-складско́е | тра́нспартна-складскі́я | |
| тра́нспартна-складско́га | тра́нспартна-складско́й тра́нспартна-складско́е |
тра́нспартна-складско́га | тра́нспартна-складскі́х | |
| тра́нспартна-складско́му | тра́нспартна-складско́й | тра́нспартна-складско́му | тра́нспартна-складскі́м | |
| тра́нспартна- тра́нспартна-складско́га ( |
тра́нспартна-складску́ю | тра́нспартна-складско́е | тра́нспартна-складскі́я ( тра́нспартна-складскі́х ( |
|
| тра́нспартна-складскі́м | тра́нспартна-складско́й тра́нспартна-складско́ю |
тра́нспартна-складскі́м | тра́нспартна-складскі́мі | |
| тра́нспартна-складскі́м | тра́нспартна-складско́й | тра́нспартна-складскі́м | тра́нспартна-складскі́х | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
складско́й скла́давы,
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скла́давы,
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скла́давы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабо́чы 1, ‑ага,
1. Асоба, якая стварае матэрыяльныя каштоўнасці, працуючы на прамысловым прадпрыемстве: а) у капіталістычным грамадстве — прадстаўнік эксплуатуемага класа, пазбаўлены сродкаў вытворчасці; пралетарый; б) у сацыялістычным грамадстве — працоўны чалавек, што прафесійна займаецца вытворчай працай і належыць да рабочага класа, які з’яўляецца кіруючай сілай дзяржавы і валодае агульнанароднай уласнасцю на сродкі вытворчасці.
2. Той, хто працуе па найму.
рабо́чы 2, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рабочага 1, рабочых, належыць ім.
2. Які жыве з работы сваіх рук, які з’яўляецца рабочым 1; працоўны.
3. Які выконвае карысную работу; які выкарыстоўваецца для карыснай работы (пра жывёл).
4. Які робіць карысную работу, карыснае дзеянне (пра механізм, яго часткі).
5. Які мае адносіны да работы (у 1, 2 і 4 знач.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)