скару́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скару́бка скару́бкі
Р. скару́бкі скару́бак
Д. скару́бцы скару́бкам
В. скару́бку скару́бкі
Т. скару́бкай
скару́бкаю		 скару́бкамі
М. скару́бцы скару́бках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скару́бка ‘кусочак сала’ (Касп.). Відавочна, ад *skora (гл. скорка) з суф. ‑уб(к)а. Да суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 141. Не выключана метатэза з скабурка (гл.). Гл. скарупа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)