скарабе́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скарабе́й скарабе́і
Р. скарабе́я скарабе́яў
Д. скарабе́ю скарабе́ям
В. скарабе́я скарабе́яў
Т. скарабе́ем скарабе́ямі
М. скарабе́і скарабе́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скарабе́й м., зоол., ист. скарабе́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скарабе́й зоол., иск., ист. скарабе́й, -бе́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скарабе́й, ‑я, м.

1. Жук-гнаявік, які водзіцца ў гарачых краінах.

2. Малюнак свяшчэннага жука ў старажытных егіпцян на манетах, на камені і пад., а таксама манета, камень і пад. з такім малюнкам.

[Лац. scarabaeus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)