скарабе́й, ‑я,
1. Жук-гнаявік, які водзіцца ў гарачых краінах.
2. Малюнак свяшчэннага жука ў старажытных егіпцян на манетах, на камені і пад., а таксама манета, камень і пад. з такім малюнкам.
[Лац. scarabaeus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)