сканфу́зіць гл. канфузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сканфу́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сканфу́жу сканфу́зім
2-я ас. сканфу́зіш сканфу́зіце
3-я ас. сканфу́зіць сканфу́зяць
Прошлы час
м. сканфу́зіў сканфу́зілі
ж. сканфу́зіла
н. сканфу́зіла
Загадны лад
2-я ас. сканфу́зь сканфу́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час сканфу́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сканфу́зіць сов.

1. сконфу́зить;

2. осрами́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сканфу́зіць, ‑фужу, ‑фузіш, ‑фузіць; зак., каго.

Паставіць у няёмкае становішча, збянтэжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; незак., каго (што) (разм.).

Прыводзіць у канфуз.

|| зак. сканфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; -фу́жаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

переконфу́зить сов. сканфу́зіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сконфу́зить сов. сканфу́зіць, засаро́міць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оконфу́зить сов., разг. сканфу́зіць, асаро́міць, асарамаці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сканфу́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сканфузіць.

2. у знач. прым. Які адчувае няёмкасць; збянтэжаны. Сканфужаны Ганецкі хавае грошы ў кішэню. Козел. // Які выражае стан няёмкасці, збянтэжанасці. Сканфужаны твар. Сканфужаны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)