скале́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скале́чаны скале́чаная скале́чанае скале́чаныя
Р. скале́чанага скале́чанай
скале́чанае		 скале́чанага скале́чаных
Д. скале́чанаму скале́чанай скале́чанаму скале́чаным
В. скале́чаны (неадуш.)
скале́чанага (адуш.)		 скале́чаную скале́чанае скале́чаныя (неадуш.)
скале́чаных (адуш.)
Т. скале́чаным скале́чанай
скале́чанаю		 скале́чаным скале́чанымі
М. скале́чаным скале́чанай скале́чаным скале́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скале́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скале́чаны скале́чаная скале́чанае скале́чаныя
Р. скале́чанага скале́чанай
скале́чанае		 скале́чанага скале́чаных
Д. скале́чанаму скале́чанай скале́чанаму скале́чаным
В. скале́чаны (неадуш.)
скале́чанага (адуш.)		 скале́чаную скале́чанае скале́чаныя (неадуш.)
скале́чаных (адуш.)
Т. скале́чаным скале́чанай
скале́чанаю		 скале́чаным скале́чанымі
М. скале́чаным скале́чанай скале́чаным скале́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скале́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скале́чаны скале́чаная скале́чанае скале́чаныя
Р. скале́чанага скале́чанай
скале́чанае		 скале́чанага скале́чаных
Д. скале́чанаму скале́чанай скале́чанаму скале́чаным
В. скале́чаны (неадуш.)
скале́чанага (адуш.)		 скале́чаную скале́чанае скале́чаныя (неадуш.)
скале́чаных (адуш.)
Т. скале́чаным скале́чанай
скале́чанаю		 скале́чаным скале́чанымі
М. скале́чаным скале́чанай скале́чаным скале́чаных

Кароткая форма: скале́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скале́чаны

1. искале́ченный, изуве́ченный, изуро́дованный;

2. перен. искале́ченный; искове́рканный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скале́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скалечыць.

2. у знач. прым. Які мае цяжкае калецтва; знявечаны. [Таццяна].. адхіснулася назад, убачыўшы жудасны малюнак: разварочаны акоп, скалечаныя целы забітых. Шамякін. Калі б не скалечаныя, распухлыя пальцы і набрынялая застарэлым болем нага, дык.. [Сотнікаў] збольшага адчуў бы сябе здаровым. Быкаў. // Сапсаваны, непрыгодны. А мы ўсе ля палутаркі скалечанай І тупаем, і возімся з Гурко. Чэрня. Кожны дом, што знаёмы да болю, І ўсіх вуліц скалечаны брук Пракліналі, як воспу, няволю, Сумавалі без сынавых рук. Астрэйка.

3. перан.; у знач. прым. Маральна знявечаны, сапсаваны. [Бландзін:] — Дайце мне кулямёт! Я ўсю вайну марыў адплаціць фашысцкаму зверу за скалечанае жыццё... Ваданосаў. [Генрых Тоўхарт:] — На вайну я трапіў на разбор шапак. Аднак прыйшоў дадому са скалечанай душой. Нас разбілі. Чорны.

4. у знач. наз. скале́чаны, ‑ага, м. Калека. Скалечаных Усе шпіталі поўны... За што, за што Пакутуюць яны? Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искале́ченный скале́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изуве́ченный зняве́чаны; скале́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изуро́дованный

1. зняве́чаны, скале́чаны; сапсава́ны;

2. перен. зняве́чаны; скале́чаны; сапсава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

искове́рканный

1. сапсава́ны; злама́ны; зняве́чаны, скале́чаны;

2. сапсава́ны, скале́чаны, зняве́чаны;

3. перакру́чаны; скажо́ны; см. искове́ркать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Падысці, кульгаючы. Пастушок ішоў цераз сілу, скалечаны, напалоханы. Ён ледзьве падкульгаў да гаспадара і заплакаў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)