се́янка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Дробна прасеяная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́янка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. се́янка
Р. се́янкі
Д. се́янцы
В. се́янку
Т. се́янкай
се́янкаю
М. се́янцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́янка ж., разг. (о муке) се́янка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́янка разг. (о муке) се́янка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́янка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм.

1. Дробна прасеяная мука. Аржаная сеянка.

2. Тое, што і сеянец. К канцу мая расада Аксінні абагнала сеянку Палікарпаўны. Кулакоўскі.

3. Насенне, клубні, прызначаныя для пасеву. [Маці:] — А потым перабрала бульбу. Сеянку ў пограб, а тую, што есці, — у падполле. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сево́к м., с.-х. се́янка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Транбу́лька ’цыбулька-сеянка з насення’ (пух., З нар. сл.). Да трыбулька, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)