се́тэр, ‑а, м.

Паляўнічы даўгашэрсны сабака; парода такіх сабак.

[Англ. setter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Курч 1 ’карчага’ (З нар. сл.). Да курчыцца (гл.).

Курч 2 ’сабака з пароды хартоў, сетэр’ (Гарб.). Запазычанне з польск. kurcz ’тс’ (Слаўскі, 3, 394–395).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)