серо́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
серо́зны |
серо́зная |
серо́знае |
серо́зныя |
| Р. |
серо́знага |
серо́знай
серо́знае |
серо́знага |
серо́зных |
| Д. |
серо́знаму |
серо́знай |
серо́знаму |
серо́зным |
| В. |
серо́зны (неадуш.)
серо́знага (адуш.) |
серо́зную |
серо́знае |
серо́зныя (неадуш.)
серо́зных (адуш.) |
| Т. |
серо́зным |
серо́знай
серо́знаю |
серо́зным |
серо́знымі |
| М. |
серо́зным |
серо́знай |
серо́зным |
серо́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
серо́зны анат., физиол. серо́зный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
серо́зны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які выдзяляецца абалонкай, што высцілае ўнутраныя поласці цела (брушыну, плеўру і пад.); сываратачны. Серозная вадкасць. // Які мае адносіны да выдзялення вадкасці абалонкай унутраных поласцей цела, увільготніваецца гэтай вадкасцю. Серозная поласць.
•••
Серозная абалонка — тонкая абалонка, што высцілае ўнутраныя поласці цела і органы, якія знаходзяцца ў іх.
[Ад лац. serum — сываратка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серо́зный физиол. серо́зны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)