серо́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які выдзяляецца абалонкай, што высцілае ўнутраныя поласці цела (брушыну, плеўру і пад.); сываратачны. Серозная вадкасць. // Які мае адносіны да выдзялення вадкасці абалонкай унутраных поласцей цела, увільготніваецца гэтай вадкасцю. Серозная поласць.

•••

Серозная абалонка — тонкая абалонка, што высцілае ўнутраныя поласці цела і органы, якія знаходзяцца ў іх.

[Ад лац. serum — сываратка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серо́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. серо́зны серо́зная серо́знае серо́зныя
Р. серо́знага серо́знай
серо́знае		 серо́знага серо́зных
Д. серо́знаму серо́знай серо́знаму серо́зным
В. серо́зны (неадуш.)
серо́знага (адуш.)		 серо́зную серо́знае серо́зныя (неадуш.)
серо́зных (адуш.)
Т. серо́зным серо́знай
серо́знаю		 серо́зным серо́знымі
М. серо́зным серо́знай серо́зным серо́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)