сепара́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сепара́тны |
сепара́тная |
сепара́тнае |
сепара́тныя |
| Р. |
сепара́тнага |
сепара́тнай
сепара́тнае |
сепара́тнага |
сепара́тных |
| Д. |
сепара́тнаму |
сепара́тнай |
сепара́тнаму |
сепара́тным |
| В. |
сепара́тны (неадуш.)
сепара́тнага (адуш.) |
сепара́тную |
сепара́тнае |
сепара́тныя (неадуш.)
сепара́тных (адуш.) |
| Т. |
сепара́тным |
сепара́тнай
сепара́тнаю |
сепара́тным |
сепара́тнымі |
| М. |
сепара́тным |
сепара́тнай |
сепара́тным |
сепара́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Напава́ць ’напаіць’ (Рам.), укр. напувити ’тс’, н.-луж. napouaś ’тс’ разглядаецца як беларуска-ўкраінска-лужыцкая сепаратная ізаглоса, што, на думку Трубачова, дае падставы рэканструяваць праславянскі дыялектызм *ndpovati, гл. Трубачоў, Серболуж. сб.; Слав’, языкозн., V, 181. Параўн. яшчэ ст.-польск. nopauać ’тс’, якое Брукнер прыводзіць з польскай Бібліі, адзначаючы яго выключны характар, паколькі іншых дэрыватаў ітэратыўнага *‑райаіі ў польскай мове няма (Брукнер, 355, 426). У беларускіх формах тыпу наповаці, паповае, суадносных са ст.-слав. напаити. Карскі (1, 339) бачыў ’устаўку в на месцы і, што адзначалася таксама ў старабеларускіх помніках: наЛованого (XV ст.). Ітэратыў да напаіць, гл. напой.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)