сеньяра́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сеньяра́т |
сеньяра́ты |
| Р. |
сеньяра́ту |
сеньяра́таў |
| Д. |
сеньяра́ту |
сеньяра́там |
| В. |
сеньяра́т |
сеньяра́ты |
| Т. |
сеньяра́там |
сеньяра́тамі |
| М. |
сеньяра́це |
сеньяра́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сеньяра́т, -ту м., ист. сеньора́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сеньора́т ист. сеньяра́т, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)