сенеша́ль
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сенеша́ль |
сенеша́лі |
| Р. |
сенеша́ля |
сенеша́ляў |
| Д. |
сенеша́лю |
сенеша́лям |
| В. |
сенеша́ля |
сенеша́ляў |
| Т. |
сенеша́лем |
сенеша́лямі |
| М. |
сенеша́лю |
сенеша́лях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сенеша́ль ист. сенеша́ль, -ля м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сенеша́ль, ‑я, м.
Гіст.
1. У франкскай дзяржаве Меравінгаў — кіраўнік палацавай гаспадаркі.
2. У феадальнай Францыі — службовая асоба, якая ведала юстыцыяй і ваеннымі справамі акругі.
[Фр. sénéchal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)