сенако́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сенако́сны сенако́сная сенако́снае сенако́сныя
Р. сенако́снага сенако́снай
сенако́снае		 сенако́снага сенако́сных
Д. сенако́снаму сенако́снай сенако́снаму сенако́сным
В. сенако́сны (неадуш.)
сенако́снага (адуш.)		 сенако́сную сенако́снае сенако́сныя (неадуш.)
сенако́сных (адуш.)
Т. сенако́сным сенако́снай
сенако́снаю		 сенако́сным сенако́снымі
М. сенако́сным сенако́снай сенако́сным сенако́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сенако́сны сеноко́сный, поко́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сенако́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сенакосу. Пагоднай сенакоснаю парой, Нагружаны бухматымі вазамі, Зялёнай хмарай сунецца паром. Барадулін. // Прызначаны для касьбы травы па сена. Сенакосныя ўгоддзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенако́с, -у, м.

1. Касьба травы на сена.

Хутка пачнецца с.

2. Час уборкі сена.

Вясёлая пара лета — с.

3. Месца касьбы травы.

С. наш далёка на балоце.

|| прым. сенако́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поко́сный сенако́сны;

поко́сный луг сенако́сны луг, сенажа́ць;

поко́сное вре́мя, поко́сная пора́ касьба́, сенако́с, касаві́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сеноко́сный сенако́сны;

сеноко́сная пора́ сенако́с, касьба́, касаві́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сынажа́ць ’сенакосны ўчастак у лесе’ (Некр.), ’сенажаць’ (Шат.). Прыпадабненне вакалізму першага складу слова сенажаць (гл.) да наступных, параўн. яшчэ санажа́ць ’тс’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)