сенава́ць
‘рыхтаваць сена’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сяну́ю |
сяну́ем |
| 2-я ас. |
сяну́еш |
сяну́еце |
| 3-я ас. |
сяну́е |
сяну́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сенава́ў |
сенава́лі |
| ж. |
сенава́ла |
| н. |
сенава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сяну́й |
сяну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
сяну́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сенава́ць ‘нарыхтоўваць сена’ (Сл. ПЗБ; ашм. Стан., Сцяшк. Сл.), ‘касіць, сушыць і ўбіраць сена’ (Скарбы), ‘касіць сена’ (навагр., З нар. сл.), ‘сушыць сена’ (свісл., Шатал.). Паводле Мацкевіч і інш. (Балто-слав. этнояз. отнош., 35), супольная балтыйска-славянская інавацыя, параўн. літ. šienáuti ‘нарыхтоўваць сена’. Звычайна перадаецца апісана з дзеясловам ‘рабіць’: робі́ць се́но (ТС), разьян. dilat sénъ ‘тс’, параўн. таксама ням. Heu machen ‘тс’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Насенава́ць ’убраць; упарадкаваць сена’ (валож., Жыв. сл.), насенаваць ’нарыхтаваць сена’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). Да сена, сенаваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)