семянні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Мужчынская палавая залоза.

|| прым. семянніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семянні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. семянні́к семяннікі́
Р. семянніка́ семянніко́ў
Д. семянніку́ семянніка́м
В. семянні́к семяннікі́
Т. семянніко́м семянніка́мі
М. семянніку́ семянніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семянні́к, -ка́ м., анат. семенни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семянні́к, ‑а, м.

Мужчынская палавая залоза, якая выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі — сперматазоіды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семенни́к

1. бот., с.-х. насе́ннік, -ка м.;

2. анат. семянні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)