селе́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. селе́н
Р. селе́ну
Д. селе́ну
В. селе́н
Т. селе́нам
М. селе́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Селе́на

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Селе́на
Р. Селе́ны
Д. Селе́не
В. Селе́ну
Т. Селе́най
Селе́наю
М. Селе́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

селе́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селену, зроблены з селену. Селенавы фотаэлемент. // Які ўтрымлівае, мае ў сваім саставе селен. Селенавая кіслага. Селенавае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селені́ды, ‑аў; адз. селенід, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічныя спалучэнні — вытворныя селену.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрагра́фія, ‑і, ж.

Капіраванне дакументаў, чарцяжоў і пад. пры дапамозе апаратаў, у якіх выкарыстоўваецца залежнасць электраправоднасці селену ад ступені асветленасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)