секста́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Вугламерны інструмент, які выкарыстоўваецца ў мараходстве, авіяцыі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

секста́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. секста́нт секста́нты
Р. секста́нта секста́нтаў
Д. секста́нту секста́нтам
В. секста́нт секста́нты
Т. секста́нтам секста́нтамі
М. секста́нце секста́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

секста́нт м., спец. секста́нт, секста́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секста́нт ав., мор. и пр. секста́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секста́нт, ‑а, М ‑нце і секста́н, ‑а, м.

Спец. Вугламерны інструмент, які выкарыстоўваецца ў мараходстве і авіяцыі.

[Ад лац. sextans, sextantis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секста́н м., см. секста́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)