Седуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Седуны́
Р. Седуно́ў
Д. Седуна́м
В. Седуны́
Т. Седуна́мі
М. Седуна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сяду́н, седуна́, мн. седуны́, седуно́ў, м. (разм.).

Нерухавы чалавек; чалавек, які вядзе маларухомы лад жыцця, пасіўны, бяздзейны; дамасед.

Ён не с., каб дома заставацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяду́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сяду́н седуны́
Р. седуна́ седуно́ў
Д. седуну́ седуна́м
В. седуна́ седуно́ў
Т. седуно́м седуна́мі
М. седуне́ седуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)