свінча́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. свінча́к
Р. свінчаку́
Д. свінчаку́
В. свінча́к
Т. свінчако́м
М. свінчаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свінча́к, -ку́ м., мин. свинча́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свінча́к, ‑у, м.

Руда, якая ўтрымлівае свінец з серай у суцэльнай масе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свинча́к геол. свінча́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)