свяшчэ́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свяшчэ́нны свяшчэ́нная свяшчэ́ннае свяшчэ́нныя
Р. свяшчэ́ннага свяшчэ́ннай
свяшчэ́ннае		 свяшчэ́ннага свяшчэ́нных
Д. свяшчэ́ннаму свяшчэ́ннай свяшчэ́ннаму свяшчэ́нным
В. свяшчэ́нны (неадуш.)
свяшчэ́ннага (адуш.)		 свяшчэ́нную свяшчэ́ннае свяшчэ́нныя (неадуш.)
свяшчэ́нных (адуш.)
Т. свяшчэ́нным свяшчэ́ннай
свяшчэ́ннаю		 свяшчэ́нным свяшчэ́ннымі
М. свяшчэ́нным свяшчэ́ннай свяшчэ́нным свяшчэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свяшчэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свяшчэ́нны свяшчэ́нная свяшчэ́ннае свяшчэ́нныя
Р. свяшчэ́ннага свяшчэ́ннай
свяшчэ́ннае		 свяшчэ́ннага свяшчэ́нных
Д. свяшчэ́ннаму свяшчэ́ннай свяшчэ́ннаму свяшчэ́нным
В. свяшчэ́нны (неадуш.)
свяшчэ́ннага (адуш.)		 свяшчэ́нную свяшчэ́ннае свяшчэ́нныя (неадуш.)
свяшчэ́нных (адуш.)
Т. свяшчэ́нным свяшчэ́ннай
свяшчэ́ннаю		 свяшчэ́нным свяшчэ́ннымі
М. свяшчэ́нным свяшчэ́ннай свяшчэ́нным свяшчэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

су́на, ‑ы, ж.

Мусульманскае свяшчэннае паданне, якое дапаўняе палажэнні карана.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нны, -ая, -ае.

1. Выключна важны, асабліва пачэсны, святы (у 4 знач.; высок.).

С. абавязак.

С. доўг.

2. У рэлігіі: які валодае святасцю, адпавядае рэлігійнаму ідэалу; боскі.

С. абрад.

Свяшчэннае пісанне.

3. Недатыкальны, непарушны.

Свяшчэнная граніца нашай краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмываць — абмыць.

2. Рытуальны абрад. Свяшчэннае абмыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыі́зм, ‑у, м.

Напрамак у ісламе, які прымае каран, але не прызнае суну, мусульманскае свяшчэннае паданне, што дапаўняе палажэнні карана.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піса́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пісаць.

2. Разм. пагард. Тое, што напісана, тэкст. З «Жалейкі» чуўся подых рэвалюцыі, з яе чалавек навучыўся разумець: ён мае права на працу і на зямлю... Як жа было не спалохацца Ельскаму, калі ў яго пісаннях прапаведвалася зусім іншае. Лужанін.

3. Разм. Тое, што і свяшчэннае пісанне.

•••

Свяшчэннае пісанне — кнігі Старога і Новага завету.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакра́мант, ‑у, М ‑нце, м.

Кніжн. Нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман. Але ёсць у.. [Алёнкі] адзін верш. Яна хавае яго, як нейкі сакрамант, і нікому яго не паказвае. Колас.

[Польск. sakrament ад лац. sacramentum — наданне святасці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяще́нный свяшчэ́нны;

свяще́нный долг, свяще́нная обя́занность свяшчэ́нны абавя́зак;

свяще́нное Писа́ние рел. Свяшчэ́ннае Піса́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сакра́мант ’нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман’ (ТСБМ), сакра́мэнт ’прычасце’ (Нас., Байк. і Некр.). Ст.-бел. сакраментъ ’таінства’. Запазычанне з польск. sakrament < лат. sakrāmentum ’наданне святасці’ (Кюне, Poln., 95); ст.-бел. сакраментъ (секраментъ) са ст.-польск. sakrament, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 181.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)