свярбу́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
свярбу́чы |
свярбу́чая |
свярбу́чае |
свярбу́чыя |
| Р. |
свярбу́чага |
свярбу́чай свярбу́чае |
свярбу́чага |
свярбу́чых |
| Д. |
свярбу́чаму |
свярбу́чай |
свярбу́чаму |
свярбу́чым |
| В. |
свярбу́чы (неадуш.) свярбу́чага (адуш.) |
свярбу́чую |
свярбу́чае |
свярбу́чыя (неадуш.) свярбу́чых (адуш.) |
| Т. |
свярбу́чым |
свярбу́чай свярбу́чаю |
свярбу́чым |
свярбу́чымі |
| М. |
свярбу́чым |
свярбу́чай |
свярбу́чым |
свярбу́чых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
свярбу́чы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
свярбу́чы |
свярбу́чая |
свярбу́чае |
свярбу́чыя |
| Р. |
свярбу́чага |
свярбу́чай свярбу́чае |
свярбу́чага |
свярбу́чых |
| Д. |
свярбу́чаму |
свярбу́чай |
свярбу́чаму |
свярбу́чым |
| В. |
свярбу́чы (неадуш.) свярбу́чага (адуш.) |
свярбу́чую |
свярбу́чае |
свярбу́чыя (неадуш.) свярбу́чых (адуш.) |
| Т. |
свярбу́чым |
свярбу́чай свярбу́чаю |
свярбу́чым |
свярбу́чымі |
| М. |
свярбу́чым |
свярбу́чай |
свярбу́чым |
свярбу́чых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)