све́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
све́цкі |
све́цкая |
све́цкае |
све́цкія |
| Р. |
све́цкага |
све́цкай
све́цкае |
све́цкага |
све́цкіх |
| Д. |
све́цкаму |
све́цкай |
све́цкаму |
све́цкім |
| В. |
све́цкі (неадуш.)
све́цкага (адуш.) |
све́цкую |
све́цкае |
све́цкія (неадуш.)
све́цкіх (адуш.) |
| Т. |
све́цкім |
све́цкай
све́цкаю |
све́цкім |
све́цкімі |
| М. |
све́цкім |
све́цкай |
све́цкім |
све́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
све́цкі, -ая, -ае.
1. Які адпавядае запатрабаванням свету¹ (у 6 знач.), які мае адносіны да яго.
Свецкае жыццё.
Свецкія манеры.
2. Не царкоўны, не духоўны, грамадзянскі.
Свецкая літаратура.
|| наз. све́цкасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
све́цкі в разн. знач. све́тский;
с. чалаве́к — све́тский челове́к;
~кая літарату́ра — све́тская литерату́ра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
све́цкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да свету (у 7 знач.). Свецкае жыццё. □ Валуеў перадаў звычайныя свецкія плёткі, каб шэф не заўважыў заклапочанасці. Караткевіч. // Які адпавядае запатрабаванням вышэйшага свету; добра выхаваны. Свецкія манеры. Свецкі тон. □ Яна робіць «кніксен» і ўсміхаецца.. Пасля такога «свецкага этыкету» панна Вікторыя хоча мне пачытаць французскі раман. Бядуля.
2. Не царкоўны, не духоўны; грамадзянскі. Свецкая літаратура. Свецкія помнікі. Свецкая музыка. □ Свецкі напрамак календара адрознівае яго ад звычайных царкоўных календароў таго перыяду, якія з’яўляліся свайго роду ўказальнікамі рэлігійных свят і дат «святых». Алексютовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
све́тский в разн. знач. све́цкі;
све́тский челове́к све́цкі чалаве́к;
све́тская литерату́ра све́цкая літарату́ра;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэ́ндзі, нескл., м.
Уст. Вытанчана, элегантна адзеты свецкі чалавек; франт.
[Англ. dandy.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парсу́на, ‑ы, ж.
Уст. Жывапісны свецкі партрэт у Расіі канца 16–17стст.
[Скажонае — персона.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарку́н, ‑а, м.
Пагард. Пусты свецкі чалавек, які валодае толькі знешнім бляскам і вытанчанасцю манер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
све́цкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць свецкага (у 1 знач.). Свецкасць манеры. // Паводзіны, манеры, уласцівыя свецкаму чалавеку. // Свецкі ўклад жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Парсу́на ’жывапісны свецкі партрэт у Расіі канца XVI–XVII стст.’ (уст. ТСБМ). З рус. парсу́на ’партрэт’ (1617 г.), якое з персо́на (гл. пярсона) (Фасмер, 3, 244).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)