све́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. све́цкі све́цкая све́цкае све́цкія
Р. све́цкага све́цкай
све́цкае		 све́цкага све́цкіх
Д. све́цкаму све́цкай све́цкаму све́цкім
В. све́цкі (неадуш.)
све́цкага (адуш.)		 све́цкую све́цкае све́цкія (неадуш.)
све́цкіх (адуш.)
Т. све́цкім све́цкай
све́цкаю		 све́цкім све́цкімі
М. све́цкім све́цкай све́цкім све́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

све́цкі, -ая, -ае.

1. Які адпавядае запатрабаванням свету¹ (у 6 знач.), які мае адносіны да яго.

Свецкае жыццё.

Свецкія манеры.

2. Не царкоўны, не духоўны, грамадзянскі.

Свецкая літаратура.

|| наз. све́цкасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

све́цкі в разн. знач. све́тский;

с. чалаве́к — све́тский челове́к;

~кая літарату́ра — све́тская литерату́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да свету (у 7 знач.). Свецкае жыццё. □ Валуеў перадаў звычайныя свецкія плёткі, каб шэф не заўважыў заклапочанасці. Караткевіч. // Які адпавядае запатрабаванням вышэйшага свету; добра выхаваны. Свецкія манеры. Свецкі тон. □ Яна робіць «кніксен» і ўсміхаецца.. Пасля такога «свецкага этыкету» панна Вікторыя хоча мне пачытаць французскі раман. Бядуля.

2. Не царкоўны, не духоўны; грамадзянскі. Свецкая літаратура. Свецкія помнікі. Свецкая музыка. □ Свецкі напрамак календара адрознівае яго ад звычайных царкоўных календароў таго перыяду, якія з’яўляліся свайго роду ўказальнікамі рэлігійных свят і дат «святых». Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

све́цкі уст

1. (не царкоўны) wéltlich; Láien-; profán;

све́цкая ўла́да wéltliche Macht;

2. (вытанчана выхаваны, які адпавядае патрабаванням свету) mondän, Welt-;

све́цкая жанчы́на Wéltdame f -, -n; Mondäne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

све́тский в разн. знач. све́цкі;

све́тский челове́к све́цкі чалаве́к;

све́тская литерату́ра све́цкая літарату́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́ндзі, нескл., м.

Уст. Вытанчана, элегантна адзеты свецкі чалавек; франт.

[Англ. dandy.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парсу́на, ‑ы, ж.

Уст. Жывапісны свецкі партрэт у Расіі канца 16–17стст.

[Скажонае — персона.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарку́н, ‑а, м.

Пагард. Пусты свецкі чалавек, які валодае толькі знешнім бляскам і вытанчанасцю манер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

świecki

свецкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)