Све́ржань
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Све́ржань |
| Р. |
Све́ржані |
| Д. |
Све́ржані |
| В. |
Све́ржань |
| Т. |
Све́ржанню |
| М. |
Све́ржані |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Све́ржань ‘цвёрды ўчастак абалоні ракі’, сцвержань (ствержень) ‘тс’ (Жучк.), Све́ржань (назва вёсак у Стаўбцоўскім, Рагачоўскім, Ганцавіцкім раёнах). Ад *сцвярдзець (параўн. рус. дыял. ствердеть, укр. стверді́ти ‘зацвярдзець’) з суф. ‑ень (адносна суф. гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38 і наст.) або кантамінацыя цвёрды і стрыжань (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)