сва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., да каго і без дап.

Прасіць згоды на шлюб.

С. да дзяўчыны з суседняй вёскі.

|| зак. пасва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. сва́танне, -я, н. і сватаўство́, -а́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сва́тацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сва́таюся сва́таемся
2-я ас. сва́таешся сва́таецеся
3-я ас. сва́таецца сва́таюцца
Прошлы час
м. сва́таўся сва́таліся
ж. сва́талася
н. сва́талася
Загадны лад
2-я ас. сва́тайся сва́тайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час сва́таючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сва́тацца (да каго) несов. сва́таться (к кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак., да каго і без дап.

Прасіць згоды на шлюб з сабой. — Хутчэй бы той Качан сватаўся, што ён сабе думае, не маладзенькі ўжо, — думаў у злосці Цімох. Ваданосаў. Чуткі, што да Бары сватаўся Даніла і што яна збегла, абляцелі ўсё сяло. Дуброўскі. — Вось, — кажа маці, — табе й гаспадыня! Сватайся смела да меншай, мой сыне! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасва́тацца гл. сватацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сва́таться сва́тацца (да каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Зак. да сватацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присва́тываться

1. (к присва́таться) разг., уст. прысва́твацца, сва́тацца;

2. страд. (к присва́тывать) прысва́твацца, сва́тацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́танне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сватаць і сватацца; сватаўство.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сватаўство́, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сватаць і сватацца.

2. Сваяцтва сватоў (у 2 знач.). Яны з ім у сватаўстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)